Sitte i eit tog. Eg sit i toget. No. Toget køyrer over ein laaaaaaang strekning. Timane sniker seg forbi og dyttar toget framover, framover. Vi som er inni toget. Vi sit heilt i ro. Alle har si musikkverd på øyrene. Eg er i Autechre-land. Svimlande lekande drømmande elektrisk sirleg pling plong instrumentalmusikk. Autechre gjer at toget flyg opp i lufta, blir mjukt og tøyeleg. Toget leker seg mellom skyene. Snirklar seg under havoverflata. Krøllar seg rundt trer i djupe skogar. Tida forsvinn. Eller tar ein annan form. Tida er musikken. Musikken blir tida. Musikken binder alt saman på ein ny måte. Alle og ein kvar i toget binder saman verda si med sin eigen musikk. Hadde vore fint å kunne hoppe frå det eine hovudet til det andre. Oppleve ulike verdener. Men akkurat no likar eg mi eiga verd så godt at eg berre vil sitte her i ro. Medan toget utforskar alle elementane. Og eg får sitje på.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar